Πόσοι ξέρουν να μαζεύουν άγρια χόρτα;
«Οι άγριες πρασινάδες γνωστές ως “χόρτα” έχουν αποτελέσει την βάση της Κρητικής διατροφής από τους Μινωικούς χρόνους, αλλά με το οικονομικό κλίμα της Ελλάδας να επιδεινώνεται με γρήγορους ρυθμούς, η αναζήτηση τροφής μπορεί να γίνει για μία ακόμα φορά τρόπος ζωής», αναφέρει δημοσιογράφος του BBC.
Μέσα από ένα άρθρο της η Heidi Fuller-Love προσπαθεί να δώσει μία άλλη διάσταση της ελληνικής οικονομικής κρίσης, αυτή που έχει να κάνει με τον ζωή ορισμένων συνταξιούχων στην επαρχία, οι οποίοι επηρεασμένοι από τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες έχουν ξεκινήσει να αναζητούν την τροφή τους στα βουνά.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας της είναι ένας 80χρονος συνταξιούχος από την Κρήτη, ο κ. Γιώργος, ο οποίος την προσκαλεί να μαζέψουν μαζί χόρτα στα όρη του Λασιθίου. Η πρόσκληση όπως θα τονίσει η δημοσιογράφος έγινε έξω από το σπίτι του, και όχι μπροστά σε κόσμο στο καφενείο του χωριού γιατί δεν ήθελε να την ακούσει κανένας άλλος.
Πριν ξεκινήσει να διηγείται την εμπειρία της από την αναζήτηση χόρτων, η Fuller-Love τονίζει ότι «οι άνθρωποι τείνουν να ξεχνούν ότι η Ελλάδα έχει γνωρίσει τον πλούτο μόλις τα τελευταία 30 ή 40 χρόνια», εξηγώντας ότι η τεχνολογία είναι σχετικά κάτι καινούριο σε αυτή την χώρα.
Το άρθρο συνεχίζει τονίζοντας ότι η ζωή του 80χρονου συνταξιούχου ρυθμίζεται βάσει αυτών των «αποστολών» για την αναζήτησή τροφής και ανάλογα με την εποχή ο κ. Γιώργος αναζητεί τα αντίστοιχα χόρτα.
Το «ταξίδι» για την αναζήτηση άγριων χόρτων ξεκινά και μετά από μία ολόκληρη ώρα, οι δυο τους καταφέρνουν να φτάσουν στο σημείο όπου ο συνταξιούχος τα μαζεύει και αφού γεμίσουν τις τσάντες τους επιστρέφουν σπίτι του για να τα μαγειρέψουν.
Περιγράφοντας την ζωή κάποτε στην Ελλάδα, ο κ. Γιώργος λέει στην δημοσιογράφο για το 1981 και τις εποχές που οι τράπεζες μοίραζαν δάνεια για ένα αυτοκίνητο, ενώ στη συνέχεια της δείχνει τον λογαριασμό της ΔΕΗ που πρέπει να πληρώσει. 180 ευρώ για δύο μήνες, από έναν συνταξιούχο που παίρνει μόλις 500 τον μήνα. «Σύντομα αυτά τα χόρτα θα είναι ότι θα έχω να φάω», λέει ενώ γεμίζει το στόμα του με τα χόρτα, ενώ ταυτόχρονα τσαλακώνει το χαρτί του λογαριασμού με το χρωματισμένα από τη γη χέρια του…
Το μήνυμα, κατά την άποψή μου, συνοψίζει το σχόλιο του Ιωάννη Ράπου: Και ποιος ξέρει; Ίσως μαζί με το ψάξιμο για χόρτα βρούμε και τους εαυτούς μας…
καθώς τα τελευταία… “πλούσια” χρόνια, τα “χρόνια της ευκολίας”, που λέω συχνά, υποτιμήσαμε οτιδήποτε ελληνικό και άξιο να μας στηρίξει, ενώ άλλοι τα χρησιμοποιούν για να γιατρεύονται: Παραμελημένο Ελληνικό προϊόν γίνεται ανάρπαστο στο εξωτερικό ως φάρμακο
Εκρηκτική άνοδος «Ελληνικού» γιαουρτιού στην αγορά των ΗΠΑ!
αντί να παρατάτε τα παιδιά σας στην τηλεόραση να βλέπουν ένα σωρό
άχρηστες μπούρδες, για να τα ΞΕΦΟΡΤΏΝΕΣΤΕ, πηγαίνετε σε κάποιον πιο
ηλικιωμένο/η συγγενή σας και ζητήστε του να σας πάει και να δείξει σε εσάς και τα παιδάκια, ποια χόρτα τρώγονται και ΠΩΣ τα μαζεύουν για να τα ξαναβρείτε και την
επόμενη φορά, γιατί ΜΟΝΟ στην πράξη θα μάθετε, όσες φωτογραφίες και να
δείτε!!
‘Η διοργανώστε τοπικά σεμινάρια κατά δήμους, περιοχές, γειτονιές,
οτιδήποτε, γιατί εντέλει ακόμη και πείνα να `ρθει, εμείς κάτι θα έχουμε
να φάμε. Όπως αναφέρει και το άρθρο, δεν έχουν περάσει καν 50 χρόνια από
τότε που ζούσαμε με την φτώχεια μας, αλλά και το κεφάλι μας ΉΣΥΧΟ!!
Να θυμάστε η επανάσταση ξεκινάει από την ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ πρώτα απ` όλα: Η επανάσταση στην διατροφή μας ξεκινάει από το σχολείο!
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί…
Πηγή: www.scoops.gr
Το είδα: www.ftiaxno.gr
